Pamięci w Paryżu: czuwanie w intencji ofiar masakry w 1961 r

Pamięci w Paryżu: czuwanie w intencji ofiar masakry w 1961 r

Am Freitagabend versammelten sich mehrere Hundert Menschen auf der Pont Saint-Michel in Paris, um den Algeriern zu gedenken, die am 17. Oktober 1961 Opfer eines grausamen Massakers wurden. Diese tragischen Ereignisse, die von der französischen Polizei gegen friedliche Demonstranten aus Algerien verübt wurden, sind nach wie vor ein schmerzhafter Teil der kollektiven Erinnerung und bleiben politisch brisant. Über 80 Organisationen, Gewerkschaften und politische Parteien fordern seitdem die offizielle Anerkennung dieses Staatsverbrechens durch die französischen Behörden, wie der Bondy Blog berichtet.

Tej nocy ponad sześćdziesiąt lat temu zginęło ponad 100 Algierczyków, a ponad 12 000 demonstrantów aresztowano. Demonstracja była skierowana przeciwko rasistowskiej godzinie policyjnej wprowadzonej przez ówczesny rząd. Fatima Besseghir, córka jednego z demonstrantów, podzieliła się poruszającą relacją z tortur, jakich doznał jej ojciec w Château de Vincennes. Te osobiste historie ukazują głębokie blizny pozostawione przez ten rozdział historii Francji.

Pamięć i żądania

The memorial event, which took place on October 17, 2025, aimed to honor the victims of racist and colonial violence at the hands of the French state. W zgromadzeniu wzięło udział wielu zwolenników, w tym Wielki Meczet w Paryżu, który również zorganizował wydarzenie upamiętniające. Chems-Eddine Hafiz, the rector of the mosque, stressed the need to recognize October 17 for reconciliation between the French and Algerian peoples. In this context, there are repeated calls to enable access to the archives of the Algerian War and to teach the colonial past fairly, as can also be read on the Survie website.

Another central concern of the organizers was the demand for a national museum in France that would comprehensively examine the history of colonialism. W obliczu kolonializmu konieczne jest wysunięcie na pierwszy plan samostanowienia i głosów dotkniętych nim osób. Samia Messaoudi, a central figure in the culture of remembrance, also emphasized how important it was to found her organization “Au nom de la mémoire” in 1990 to keep the memory of the massacre alive.

Krytyka i uznanie

Dyskusja na temat uznania 17 października 1961 r. za zbrodnię państwową pozostaje jednak politycznie drażliwa i kontrowersyjna. Political scientist Olivier Le Cour Grandmaison pointed to the responsibility of Maurice Papon, the then police prefect of Paris, who was held responsible for the massacres. Emmanuel Macron określił te czyny jako „niewybaczalne zbrodnie” z 2021 r., ale oficjalne stanowisko rządu pozostaje ambiwalentne. A resolution recognizing the massacre was introduced in February 2024 by MP Sabrina Sebaihi and adopted by the National Assembly, but was heavily modified.

Diese Entwicklungen stehen im Kontext einer breiteren Debatte über koloniale Gewalt, die sich nicht nur auf die Vergangenheit beschränkt, sondern auch aktuelle gesellschaftliche Fragen aufwirft. Historische Ereignisse wie die Proteste in Algerien 1945 und die brutalen Reaktionen der französischen Regierung während der Dekolonialisierung haben gezeigt, dass Gewalt ein zentraler Bestandteil der kolonialen Praxis war und diese leider auch heute noch Nachwirkungen hat, wie die Bundeszentrale für politische Bildung herausstellt.

Relacje historyków i mediów po masakrach często wprowadzały w błąd i potwierdzały oficjalną wersję wydarzeń. Choreographer Mehdi Slimani has brought this important chapter into focus with a play that has been well received since its premiere in 2011. The memorial event and the ongoing demands for recognition and justice are crucial steps towards a healing culture of remembrance that not only promotes forgetting, but also an active engagement with the colonial past.